Ik mag niet zeggen dat ik ooit eerder muziek hoorde van deze Noorse componist, die het uitvoeren van dit werk in handen legde van enerzijds saxofonist Kjetil Møster en toetsenman Jørgen Træen en anderzijds het vijftienkoppige BIT 20 ensemble. Ik kan dus ook niet oordelen of deze “Exotica” een logisch vervolg is of niet op ’s mans vroegere werk, maar wat ik met zekerheid wel kan zeggen, is dat de titel van de plaat perfect gekozen is.

Wat menigeen onder ons zich bij de notie “exotica” op muzikaal vlak voorstellen, is allicht mee bepaald door wat we kennen van Les Baxter, wiens muziek geschreven leek te zijn op bestelling van organisatoren van reizen naar “de wildernis”: percussiepartijen die regendruppels nadeden, synthesizers die oerwoudgeluiden voortbrachten…we herinneren het ons allemaal en de die-hards die al eens wat dieper durfden te graven, kwamen onvermijdelijk uit bij Stockhausen, die menige muzikale grens serieus durfde te verleggen.

Tot daar mijn poging om deze CD enigszins te duiden. De tien tracks ervan -samen 35 minuten lang- kunnen inderdaad doorgaan voor een filmsoundtrack, die het midden houdt tussen surf en klassiek, tussen de exotica die we kennen en de experimenten die ons geregeld uit de Scandinavische jazz-scene komen aanwaaien. Dit is dus, zoals zo vaak het geval is met Noorse muziek, niet voor beginnersoren bedoeld, maar je kunt onmogelijk zeggen dat het niet knap bedacht en prima gespeeld is. Dit is zo’n plaat, waar je moet gaan voor zitten en die je moet ondergaan. De beelden die bij de muziek zouden kunnen horen, ontrollen zich spontaan voor je gesloten ogen: “Ritual 1”, “Ritual 2”, “Starry Night”, “Rainforest Morning”, “Wind Up Paradise Birds”, “Jungle Alarm”, “Out of the Jungle”….het zijn titels die tot de verbeelding spreken en die, bij mij toch, als vanzelf beelden oproepen.

Moeilijk misschien, maar wel erg boeiend en een prima aanleiding om je een beetje te verdiepen in de enorm veelzijdige wereld, die de hedendaagse Noorse muziek is: heel veel ervan is tot folk terug te brengen, maar krijgt allerlei pakjes aangemeten, die ontworpen zijn door jazz-, impro- en, zoals hier, klassieke componisten en muzikanten. Nu de dagen vele lichte uren tellen en je dus tijd genoeg hebt: even gaan luisteren kan allerminst kwaad en het verruimt gegarandeerd je kijk op muziek, want iets als deze “Exotica” heb je waarschijnlijk nooit eerder gehoord!

(Dani Heyvaert)